Сэксуальнасьць у Нямеччыне

Сэксуальнасьць у Нямеччыне - гэта табу. Такі добра закарэлае табу, якое трохі аблупілася і аблезла, але ўсё яшчэ табу. Да такой высновы я прыйшла пасьля трох гадоў жыцця ў Нямеччыне. Для справядлівасьці трэба адзначыць, табу ня без супярэчлівасьцей і парадоксаў.

Праўда пра Нямеччыну: Аптэкі

Як мы прызвычаіліся ў Беларусі? Калі нейкі медыкамент ёсьць у Беларусі, то яго можно набыць у любой аптэцы. Адным словам, набор медыкаментаў у стандартных беларускіх аптэках аднолькавы.

Гэта далёка ня так у Нямеччыне. Самі немцы кажуць, калі табе трэба набыць нешта незвычайнае, то трэба знайсьці добрую аптэку.

Па-першае, што значыць "незвычайнае"? Гэта значыць не супэр-пупэр рэдкія і дарагія лекі для хворых на рак, а проста тавары, які не карыстаюцца попытам, то бок аптэкі ў Нямеччыне працуюць на ўмовах рынку - што прыносіць болей грошай, то і прадаецца.
Па-другое, адзін толькі выраз "добрая аптэка" прывёў мяне ў ступар: калі ёсьць добрыя аптэкі, значыць ёсьць і дрэнныя. Такое падзяленне аптэк на "дрэнныя" і "добрыя" зусім не датычыцца Беларусі.

Што ж прадаюць "дрэнныя" нямецкія аптэкі? Такія аптэкі (а іх большасьць, бо дурных няма) забітыя хадавымі, раскручанымі, лёгка даступнымі (водпуск без рацэпта) таварамі, а таксама таварамі на якіх можна шмат зарабіць. Усе відныя паліцы забітыя стракатымі ўпакоўкамі з тэлевізійнай рэклямы. Большасьць з іх сродкі ад прастуды, для мышц, для загойвання ран, ад розных відаў болі, ад нерваў, дрыма (яно ж снатворнае)... Сярод іх і дарагая касьметыка. Дарагая не з прычыны, што яна дзейная, а з прычыны, што атрымала дазвол прадавацца ў аптэцы. Гэты дазвол каштуе грошай, а грошы трэба вяртаць. Карацей, паліцы забітыя лекамі, якія не прызначаны для лекавання, а хутчэй для заглушэння сымптомаў.

У такіх аптэках не прадаюцца тавары нізкія па цане, напрыклад, лекавыя травы. Яны самі па сабе каштуюць мала, г.з. шмат на іх не заробіш. Акрамя таго, травы займаюць шмат мейсца на складзе, якое можна было запоўніць больш прыбытковымі лекамі. Толькі праз 3 гады я выпадкова знайшла у горадзе добрую аптэку, дзе можна набыць календулу. Таксама рэдкасьць лекі, якія павінны захоўвацца пры асаблівых ўмовах, напрыклад у халадзільніку.

Пакуль жывецца вільготна

 Жаночая вільгота мае свой канец.

Усё пачалося падчас сталення.
Час, калі маленькім вагінам пачынае гудзець і сьвярбець, і яны не разумеюць, што з імі адбываецца, і што з гэтым рабіць. Гэта час хваляванняў і безвыніковых абыйманняў адзяяла.

У хуткім часе пальцы самі цягнуцца і знаходзяць кнопачку вагіны. Гэтая кнопачка адгукваецца. Стане зразумела, адкуль ідуць усе хваляванні. Самы першы раз старана панаціскаць на кнопачку, і вільгота пойдзе адразу з-пад гэтай кнопачкі і трохі ніжэй. Гэта будзе першы і апошні раз, калі вільгота пойдзе так блізка да кнопачкі. Першы і апошні.

Час маленькіх і вялікіх эксперыментаў
Вільготы будзе заўседы дастаткова, але толькі ніжэй. Пэрманэнтная закаханасьць будзе дадаваць вільготы. Пройдзе шмат разоў, як гэтая вільгота скарыстаецца сабе на асалоду.
Пройдзе шмат разоў, як гэтая вільгота скарыстаецца ня толькі сабе на асалоду. Шмат новага вопыту - вільготы заўсёды досыць.

Час стрыманнасьці
У адзін дзень вільгота прыйдзе з запазданнем. З кожным разам вільгота з'явіцца ўсё пазней і пазней падчас кантакту. Паціскання адной кнопачкі даўно стала недастаткова, каб пайшла вільгота. Толькі з глыбіні можна выклікаць вільготу, усё роўна што пошук вады у пустыне. Уласныя эксперыменты здаюць пазіцыі, займаюць шмат часу. Нават стан закаханасьці больш не выклікае вільготу.

Пасьля шматлікага паўторнага вопыту, пасьля мікрабіялагічнага стрэсу з'яўляецца вельмі мала вільготы. Судзіна з вільготай пусьцее, у ім застаецца ўсё меней і меней вільготы, і калі-небудзь яна зусім апусьцее. Жаночая вільгота мае тэрмін сканчэння.

Прыгоды вагіны

Ва ўсіх, ці амаль ва ўсіх, быў час, калі яны чэрпалі інфармацыю пра сэкс з усялякіх крыніцаў. У тым ліку пэўны час быў аддадзены гартанню клянцавых часопісаў з назвамі артыкулаў пра сэкс на першай старонцы, толькі дзеля якіх і набываліся гэтыя часопісы.
"N прычым, чаму сэкс карысен"
"Топ N поз для жаночага аргазму"
"N міфаў пра жаночы аргазм"
"Як гэта першый раз"
і г.д.

Усім аўторам і рэдактарам па робату-фалаімітатару ва ўсе дзюркі! Хоць бы хто з іх напісаў пра іншы для жанчын бок сэкса! А дакладней пра жаночае здароўе і на колькі жаночая сэксуальнасьць залежыць ад здароўя плоцевых органаў. Ніхто з іх не напісаў нічога на тэму:

"N атыповых відаў, якія прымаюць вагінальные выдзяленні пасьля першага раза"
"Топ N мікробаў са скуры, якія паграджаюць вагіне бактэрыяльным вагінозам"
"Топ N антыбіётыкаў, да якіх твой бактэрыяльны вагіноз развіў рэзістэнцыю"
"Колькі месяцаў сэксу з вагінозам засталося да страты лібіда"
"Не заўсёды прэзэрватыў палачка-выручала"
"Бактэрыяльны вагіноз яшчэ не вэнэрычная хвароба, а толькі кветачкі"
"N крокаў да запалення нырак у жанчын з бактэрыяльным вагінозам"

Азнаёміцца бліжэй з нягодамі вагіны можна трошачкі па тэмам: Тэма 1  Тэма 2  Тэма 3

Статыстыка паведамляе, што праз гэтыя прыгоды праходзіць кожная другая вагіна. Мабыць астатняя палова жанчын з гэтай статыстыкі сэксам не займаецца.

Якая яна, калі здаровая

Бясконца цягучая.

Бездакорна празрыстая.

Безперашкодна выцякае і ўвільгатняе.

Пахаціць жалезам і малочнай кіслатой.

Лепшы лубрыкатар, які технічна не паўтарыць, не імітаваць.

Яна прысутнічае у кожны дзень месяца: часам шмат, часам трохі.

Калі яна высыхае, на тэкстылю не застаецца нічога, толькі ледзь зметны развод пятна пастэльнага колеру.

Калі яна высыхае, на тэкстылю не застаецца нічога. Нічога, што можа ссыпацца, аблупіцца, аблесьці.

Пра Эйфелеву вежу, ці а папсе

Вунь ля вежы аказваецца сажалка ёсьць і такія каравыя дрэвы растуць, што не ў Парыжы сябе адчуваеш. Тыя, хто на аўтобусе міма праязджаюць - аб гэтым ня ведаюць.

Вось так я задзірала нос, што пабывала ў Парыжы.

Яе краіна

В этот солнечный день улицы были усыпаны не только туристами, но и местными жителями, которые рутинно и безразлично прогуливались вокруг Лувра. 

Она сидела перед Лувром.  Да, там где стеклянные пирамиды, фонтаны и много туристов с фотокамерами. Уже как полчаса она ждала там своего парня, который должен был прийти еще через полчаса. Она столько находилась по Парижу в тот день, что была рада присесть на каменную кайму вокруг водопада. Там весь водапад был усажен туристами, как площадь голубями. Она не просидела и 10 минут, как рядом подсел француз, начал говорить. С ней. Французкого она не знала, но были понятны слова “москаў”, “руссо?”, которые он с интонацией восхищения употребил в паре-тройке предложений. Она мотает головой. К его сожалению.

В его сторону она старалась не смотреть. Но пару броских взглядов хватило: маленький, кругленний, лысый, седина, кроссовки. Его внешний вид не вызывал доверия и говорил: по стандартам европы ты – бедный.

Он не унимался и продалжал говорить: “Поланд”. Она мотает головой. “Венгрия”. Мотает головой. “Словакия”. Мотает головой. “Румания”. Мотает головой. “Кроятия? Боснхерцговн?” На все она мотает головой.

Она думала: “Наверно так некрасиво реагировать и я конечно не против поговорить, но не в этой ситуации. Я не знаю француского. Я здесь турист, все мои документы при мне, отель в другом конце города.” При этом она пыталась унять страх, который подкатывался к диафрагме:   “С тобой ничего не может произойти пока ты в людном месте, но тебе еще ждать полчаса. Что делать?”

Но в некоторой степени ей было интересно сидеть там дальше и слушать, назовет ли он ее страну. “София?” Ее передергивает, потому что произносят ее имя. Он продолжает: “София – Булгария” “Булгария?”. Она мотает головой. “Чекия”. Мотает головой. Он потодвигается ближе к ней. Да на сколько ближе? Между ними все еще было полметра. Но это движение ее насторожило и раздражило как он весь сам. Он указывает на себя пальцем и называет свое имя, потом указывает в ее стороту и спрашивает “эт ву?” В ответ он ничего не слышит. “Ду ю спик инглиш?”. Она врет, мотает головой. Он походу не особо верит. Он спросил туристка ли она. К этому времени у нее пропал интерес – он не назвал яе краіну. Она перестала реагировать на его слова, даже мотать головой и смотрела в противоположную сторону. Он говорит “Литуания?” и с уверенностью повторяет “Литуания!”.

Она думает: “даже Украину не назвал”. Она встает и уходит подальше от этого места. В ответ было слышно “орэвуа”.

Позже она вспомнила, что подобные случаи с ней уже происходили - в Стокгольме и в Минске. Подобные тем, что если женщина долго одна находится в одном месте, то к ней обязательно подойдут и “проверят”. Не раз слышанные ею перестережения для женщин в Пакистане – не появляться на улице без сопровождения мужчины (мужа, брата, отца), иначе украдут и потребуют выкуп, - становились такими понятными и близкими.

Парадокс калектывізму й індывідуалізму

Часта кажуць, што Захад - гэта скопішча індывідуалістаў, а Беларусь - калектыўны тып грамадства. Насамрэч, гэта вельмі моцнае спрашчэнне реальнага стану рэчаў, у якім хаваецца парадокс.

Встретились русский и белорус

Встретились русский и белорус. Русский заказал чай. Ему принесли чай. Он сыпет сахар в стакан и начинает ложкой размешивать, не касаясь граней стакана. Беларус наблюдает за этим и говорит: "Так вось хто выдумваў гэтыя анекдоты!" и начинает рассказывать анекдот:

- Встретились англичанин, немец и русский. Пьют чай. Англичанин размешивает сахар в чае и ни разу не ударяется ложкой до граней. Размешивает чай немец и один раз ударяется ложкой о стакан и говорит: "Извините". Русский.  Говорит: "Тысячу извинений" и размешивает сахар, стучя ложкой о стакан.

- Все правильно..., - успевает сказать русский.

Беларус не выдерживает и хватает ложку из рук русского и нормально со стуком размешивает сахар в его стакане.

- Да, я нормально размешал!,- говорит русский

- Не, там быў яшчэ неразьмешаны цукар. Я бачыў.

- Это неприлично стучаць ложкой о стакан.

- Упершыню чую. У нас такога няма.

- Ну, если стучишь ложкой о стакан, значит из деревни, что ли.

- Чаму ў вас як толькі хто-небудзь не такі як вы, дык адразу із дзеревні?!

Materialism and Idealism applied

У наступных працах узгадваецца тэорыя ідэалізму-матэрыялізму ў кантэксьце іншых тэорый ці практык.

Rosengren, K.E.  (1981). Mass media and social change. Some current approaches.  In E. Katz and T. Szecsko (Eds.), Mass Media and Social Change (pp. 247-263). London: Sage Publications  

Gottdiener, M. (1995) Postmodern Semiotics. Chapter 1 "Semiotics, Socio-Semiotics and Postmodernism: From Idealist to Materialist Theories of the Sign"

Couldry, N. (forthcoming) Actor Network Theory and media: Do they connect and on what terms? In. Ed A. Hepp et al. Cultures of Connectivity  
Paragraph on p. 2: "ANT starts from the study..." "This fundamental scepticism..."
Text on p. 11: "The divergence of ANT and media sociology in..."
 
van Loon, J. 2008. Media Technology Critical Perspectives. New York : McGraw Hill. Open University Press. 174 p.
Paragraph on p.118: "This is what Adrian Mackenzie..."
Paragraph on p.133: "The different, but compatible approaches of..."
 
Illeris, K. 2008. How we learn. Learning and non-learning in school and beyond. New York: Routledge. p. 289
Text on p. 9: "The French philosopher, Rene Descartes..." 

Ідэалізм-матэрыялізм - гэта простая дахатамічная тэорыя, якая засеваецца ў галовы студэнтаў усіх гуманітарных напрамкаў у беларускіх ВНУ на клясах Уводзіны ў філязофію. Як развівалася тэорыя далей, як яна крытыкавалася, як яна эмпірычна ужываецца, якія альтэрнатыўныя тэорыі йснуюць, - усе гэта затаецца без адказаў, звонку для пытлівага розуму давецца самому.

Прастата яе вабіць. Настолькі вабіць, што зараз, калі я чытаю літаратуру па зусім іншых дасьледваннях і вока наторкваецца на словы materialism, material, idealism, idealistic, пытлівасьць так і б'е дакапацца да праўды... дзе ж знаходзіцца Беларусь на гэтай шкале ад Materialism да Idealism?

Ідэалізм-матэрыялізм - гэта тэорыя, якія імкнецца адказаць на пытанне, што, ці хто, вызначае рэальнасць такой, якая яна павінна быць, у самым філязоўскім заруменні гэтага пытання. Звычайнае слова "зялёнае". Чаму "зялёнае" называецца "зялёным? Чаму менавіта гэтыя якасьці і рысы разумеюцца пад "зялёным"?

Як узгадваецца ідэалізм-матэрыялізм ў вышэйпрыведзем спіску?

За дзьве моцы, якія уплываюць на зьмены ў грамадстве, прыняты соцыум (ака само грамадства) і медыя. Уплыў соцыўма разглядаецца як ідэалізм, уплыў медыя - як матэрыалізм.

Дзьве тэорыі ў семіётыцы (навука па ўтварэнню знакаў) ствараюць ідэалістычна - матэрыялістычную дахатамію, а менавіта тэорыя Сасюра засновываецца на ідэалізме, тэорыя Пірса - на матэрыалізме.

На практыцы адукацыйная сістэма заходняй эўропы пабудавана на ідэалізме.

Акрамя гэтага сьпісу, дзе экспліцытна ўзгадваецца дахатамія ідэалізм-матэрыялізм, можна прывесьці іншую літаратуру з аналагічнымі прыкладамі. Дзьве теорыі разьвіцця чалавека Cognition і Social Cognition таксам можна разьбіць на дахатамію ідэалізм і матэрыялізм, адпаведна. Іншая дахатамія прадстаўлена ў кнізе Мануэля Кастэльса, дзе ён бліжэй падбіраецца да Беларусі, праз Расею.

будзе працяг...

Утопія - гэта добра

У Нямеччыне слова "утопія" мае пазытыўную каннатацыю. Паўтараю: утопія - гэта добра.

Зьбіла мяне з панталыку вось гэтая агранізацыя: Utopia - гэта грамадская арганізацыя, накіраваная на "зялёнае", "біо" спажыванне. Яны выдаюць ўзнагароды Der Utopia Award лепшым вытворцам. Спачатку я была ўпэўнена, што ўзнагароду даюць "лепшым" вытворцам, з саркастычным падтэкстам, а потым выслетлілася, што - не.

Бязглуздыя разважанні. Эсэ

Чым больш я жыву ў Нямеччыне, тым больш я бачу з каго Ленін і кампанія зьдзіралі вобраз жыцця і ўвасаблялі ў жыцце СССР. Вядома, што Ленін начытаўся Маркса, па-свойму яго зразумеў, шмат часу праводзіў у замежжы, напэўна быў у Нямеччыне, і не раз. Я яго біяграфію не вывучала, але на тое яно й эсэ.

Немцы вельмі прагна ствараюць кам'юніці (у нас а ні такога фенамэна не йснуе, ані слоўца да яго). Па-нямецку кам'юніці называюцца Verein (не\зарэгістраваны) - гэта суполка людзей, якія маюць агульныя інтарэсы, і зьбіраюцца, каб разам бавіць час за сваім любым заняткам. Бадай самая распаўсюджаная форма Verein'у - спартовы Verein. Члэны Verein'а плоцяць узносы й бясплатна працуюць на Verein - па-іхнему, валантыруюць, гэта акрамя непасрэдняга занятка сваімі інтарэсамі. Спытайце, як там людзі могуць працаваць? У выпадку са спартыўнымі Verein'амі, ёсьць трэнеры, якія ствараюць групы і рэгулярна сустракаюцца ў аглульна вольны час для трэніровак - кожны з іх, што трэнер, што ўдзельнікі групы плоцяць аднолькавую суму ўсносу. Таксама членамы Verein'а выконваецца агранізацыйная праца. Напрыклад, сбор каманд з членаў Verein'а й іх рэгістрацыя ў спаборніцтвах. Ад спартовага Verein'а чакаецца арганізацыйная дапамога валантарыйная, калі спаборніцтвы праходзяць у йх горадзе. Вось такая марафоная забежка арганізавана пераважна валантэрскай працай.

На што йдуць грошы ўзносаў?

Музычны фэст "Опэнэр" Гдыня Польшча 2012 / Open'er Music Festival Gdynia Poland 2012

Спыніліся мы ў Сапоце й кожны вечар на чыгунке езьдзілі ў Гдыню на фэст. Нягледзячы на забароны праносіць камэры на тэрыторыю фэста з болей чым 15 мегапікселяў, у мяне для вас есьць нешта.

Гданьск - Сапот - Гдыня

Прыляцелі мы ў Гданьск, спыніліся ў Сапоце й кожны вечар езьдзілі ў Гдыню на фэст. Гэта тройка прыбярэжных гарадоў Гданьск - Сапот - Гдыня - турыстычная зона, якая відавочна буйна развіваецца. Адзін толькі факт наяўнасьці грамадскіх туалетаў кажа сам за сябе - я нідзе ня бачыла такой высокай шчыльнасьць туалетаў на адзін кв.км. Гданьск мае вельмі прыгожы стары горад, Сапот - таннае жыллё і прыгожае прыбярэжжа, Гдыня - вялікі гандлёны цэнтар - усё кропкі зручна злучаны чыгункай. Але мейсца не для тых, хто любіць пляж, мора, плаваць, бо надвор'е мянялася хутка і якасьць вады таксама, і ў Сапоце было мелка каб нармальна плаваць.

Я бачыла ў гэтай зоне маладую эканоміку з мноствам маладых і мелкіх прадпрымальнікаў, які гандлявалі з рук, вывешвалі самаробныя рэклямныя плякаты з двара ўласнай хаты, назойліва раздавалі лістоўкі, вучылі англійскую... А некаторыя бачылі апошнія падрыгванні польскай эканомікі перад тым, як тую праглынуць сусьветныя гіганты Dr. Oetker, Carrefour, KFC, Nordea, Deutche Bank...

Нямеччына вачыма беларускі: першыя уражанні

Часам нямецкую жанчыну можна аднозьніць толькі па вачох....

  ....адрозніць ад мужчыны.

Такі іх мужчынскі знешні выгляд кпіць з мяне рупліва ў адказ. Неяк я пайшла ў басейн. Заходжу ў раздзявальню і заміраю ў ступары - перад мной стаіць мужчына...

Я: ня ў той раздзявальні! як няёмка! 
  

У наступную секунду я бачу іншых жанчын і разумею, перад мною не мужчына, а жанчына.

У Нямеччыне мне не хапае камароў, ластавак, буслоў, сэксуальна апранутых жанчын. Пры гэтым я не прыраўноўваю сэксуальна апранутых жанчын з прыгожымі жанчынамі. Гэтыя рысы могуць супадаць, але не абавязкова.

Як я прыехала ў Нямеччыну, я выкінула ўсе брыджы, бо іх тут носяць ад мала да вяліка незлічымым мноствам; выкінула чорныя непразрыстыя калготкі, бо гэта першы выбар сярод немак, калі яны хочуць апрануць спадніцу, нават у самую сьпякоту.

Распаўсюджаная нямецкая мода - апранаць пад спадніцу кароткія легінсы па калена.

Што ў мяне выклікае толькі адную асацыяцыю - панталоны!

Іншае, прадукты. Складваецца ўражанне, што немцы ня любяць арыгінальны - сапраўдны, натуральны - смак прадуктаў. Яны гатовыя ўсё засыпаць соллю, цукрам, воцатам, смакам вэджанага і г.д. Калі я набываю чыпсы, то я хачу пачуць у іх смак бульбы. Калі я набываю нешта з шакаладам, я хачу адчуваць сапраўды яскравы смак шалада, а не іммітацыю з лёгкім намёкам на какава. Калі я пакупаю кілбасу, я хачу адчуваць смак мяса, а ня солі з мноствам кансэрватаў.

 Я пачынала з вывучэння англійскай. Разам з англійскай крыху знаёмілася з брытанскай, амераканскай культурай... Пасьля гэтага прыемна ўсьведамляць, што нямецкая культура бліжэй да беларускай, за брытанскую. У нямецкай мове ёсьць такія ж прымаўкі як і ў нас. Падоранаму каню ў зубы не глядзяць - einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul; ні рыба, ні мяса - weder Fisch noch Fleisch.

Ну й канечшне як бы ні казалі, што беларусы працавітыя, на фоне немцаў беларуская працавітасьць проста марнее. Працавітыя з нас адзінкі, немцы - большая частка.

Калі тое што ўнутры, звонку

Гаворка ідзе пра кагнетыўнае развіцце дзіцяці з першых дзен жыцця да 2 гадоў. Прыдумана Піажэ, перапісана Ярвіс.

Чытаю

Infant learns to differentiate between self and objects in the external world (Jarvis, 2001: 35).

Неназваны сымптом эўрацэнтызма

Крыніца:
Beck, U., Bonss, W., & Lau, C. (2003). The Theory of Reflexive Modernization: Problematic, Hypotheses and Research Programme. Theory, Culture & Society, 20(2), 1-33.

Цытата з крыніцы:  

Since this theory posits first modern society as a prerequisite for second modern society, there groups of countries it doesn't apply to, for example, parts of Africa or Asia. According to the criteria laid out above, these areas never experienced a first modern society, despite the fact that they are now enduring several of the same destabilizing forces as regions that did. In other words, the distinction laid out above only applies to one historical constellation. It is completely Eurocentric (p. 7).

У маім паразуменні эўрацэнтрызм праяўлецца ня толькі ў тым, што ён адбываецца ў Эўропе, як тлумачыцца ў цытаце. Але самі аўтары не заўважаюць другі сімптом эўрацэнтрызма, менавіта той факт, што яны самі акторы эўрацэнтрызма. Сама спроба прымяняць на йньшыя крайны тэрміны, якія эўрапейскія сацыёлагі выдумвалі, абдумвалі, абмяркоўвалі, крытыкавалі - ўсё гэта рабілі, на выснове аналіза ўмоў і рэалій Эўропы, з'яўляецца праяўленнем эўрацэнтрызма.

Таму мая выснова такая. Як напісана вышей "these areas [parts of Africa or Asia] never experienced a first modern society", я лічу, што яны не "ніколі не перажывалі эпоху першага мадэрнага грамадства", а яны ніколі ня мелі магчымаць выдумяць, абдумваць, абмяркоўваць свае ўласныя, незалежныя тэрміны, якія б апісвалі реаліі гэтых рэгіёнаў, і якія б былі утвораныя з улікам тых рэалій і асаблівасцей, у якіх разьвівалася йхнія грамадства, грамадства Афрыцы й Азіі. Пад магчымасьцямі маецца на ўвазе, як адсутнасьць жадання разважаць філасоўскі, бо людзі ўсё жыцце змагаюцца, каб сябе накарміць; як адсутнасць свабоды (як палітычнай, так і сацыяльнай) самавыказвання; і, як вынік, адсутнасць навыкаў (сама)разважання. Іньшымі словамі, гэтыя рэгіёны ня маюць такой даўняшняй традыцыі навука-тварэння, якая б налічвала стагодзьдзі.

Тое самае, прынамсі часткова, датычыцца навукі ў Беларусі. Таму вынікае пытанне: ці йснуюць сацыяльныя тэорыі, якія распрацаваны беларусамі і якія адтшурховаюцца ад рэчайіснасьці Беларусі?

Беларуская мова ў Германіі

Беларускую мову вывучаюць у Нямеччыне на ўніверсітэцкім узноўні у Ольдэнбургу й Ляйпцыгу.

У Ольдэнбургу ёсьць цэлы праект па дасьледванню трасянкі (і суржыка). Напрамую пагутарыць па-беларуску можна з адным з выкладчыкаў універсітэту ў яго блоге. Мяркуючы па яго запісах, ён часта бывае ў Беларусі. Таксама бачна, што Ольдэнбург мае навуковыя сувязі з БДУ.

У Ляйпцыгу Institut für Slavistik прапануе B.A. і М.A. праграммы на беларускай і пра беларускую. Прамая спасылка: http://www.uni-leipzig.de/~slav/studium/sprachen.html У адрозьненні ад Ольдэнбурга, Ляйпцыг ня мае сувязяў з Беларускімі ўніверсітэтамі.

Што гэта значыць для беларускага студэнта, які вывучае беларускую мову й літаратуру? Тое, што можна паступаць на гэтыя праграмы па вывучэнню беларускай у Нямеччыне без валодання (здавання афіцыйных тэстаў) нямецкай, бо ўмова прыняцця на вучобу гучыць так: "валодаць мовай, на якой праводзіцца навучэнне".

Раскажыце мне пра чысціню

Калі вы яшчэ не паверылі, што ў немцаў асаблівае станаўленне да чысьціні пасля гэтага запісу, тады вам яшчэ адзін доказ: налепка, знойдзеная ва ўніверсітэцкай прыбіральні

На канцы The Subways

Пры выглядзе парня з якра пафарбованымі валасамі й дзяўчыны ў бляскучай сукенцы, чамусьці падумалася, што ў Беларусі йх сур'ёзна ня ўспрынялі б, але да галавы прыйшлі такія гурты, як: Кассиопея, Нагуаль....